Hanım, “ Mahalleye yeni bir market açılmış, eleman alıyorlarmış, bir sor bakalım “ dedi. Markete gittim, içini dolaştım, raflarda ki ürünlere baktım. İster inanın, ister inanmayın, ürünler dile gelmiş, şakııır şakır konuşuyolar.. Pirinç, Amca, dedi, ben Mısır’dan geldim.. Buğday’ Abi, dedi, ben Rusya’dan ithal geldim. Çay, Dayı, dedi, ben Sri Lanka’dan geldim. Bakla, Abey, dedi,…
Düşündünüz mü, niye varız şu sosyal medya denilen arenada.. İz bırakmak telaşımızdan olmasın.. Tarihte kölelerin kanı, canı pahasına saraylar, anıtlar yaptıran krallar, hükümdarlar da iz bırakma çabasındadır.. Kendi egemenlik alanlarını belirlemek için kokularını bırakan hayvanlar bile iz bırakmak derdindedir. Sevdiğinin canını yakanda, onun için canını feda eden de iz bırakmak peşindedir.. Çocuk yapmak bile yarına…
Gurbet denince aklıma, yeşil renkli fanila gelir. ve anamın paramı yolda çaldırmayayım diye, fanilamın iç kısmına diktiği gizli cep.. Gurbette ki ilk gecem gelir aklıma, ve ucuz bir otel de sarılıp yalnızlık battaniyesine, hıçkırarak ağlayışım.. Yirmi saat süren şehirlerarası otobüs yolculuğu gelir, ve yarım saatlik molalar.. Sonra, gözleme ayran.. Sonra gurbet türküleri gelir aklıma, “…
Rivayet değil, Gerçektir hâkim bey Dinler bizim çocuklar Dinler, piyano aşkına.. Beethoven de dinler Türkü de.. Dinler bizim çocuklar Dinler, gitar aşkına.. Mozart da dinler Ağıt da.. Dinler bizim çocuklar Dinler, sazın aşkına.. Rodrigo da dinler Halay havası da.. Dinler bizim çocuklar Dinler, davul-zurna aşkına.. Neylersin işte Şair ruhludur bizim çocuklar.. Ve böyle bilirler “…
Ah be baba, Neden öğretmedin, neden anlatmadın bize, Çocukken istediğimizi elde etmek için bağırmak gerektiğini, Askerde rütbelinin, işyerinde amirin, müdürün bağıracağını, Sokakta öteki çocuklara hükmetmek için bağırmak gerektiğini, Suç işlediğinde örtbas etmek için bağırmak gerektiğini, Kendini ifade etmenin en kolay yolunun bağırmak olduğunu, Evde baba rolünün bağırıp, çağırmak olduğunu, İnsanlar senden uzaklaştıkça daha çok bağırman…
Orta okul – lise yıllarımız. 12 Eylül darbesi yılları.. Her şey yasak.. En başta da kitaplar.. Elimize geçen kitapları gizli gizli okuyor, elden ele dolaştırıyoruz. İlçemiz Arguvan adı çıkmış yerlerden biriydi. Bu sebepten göz hapsindeydik. Cenderme köylere sıkça baskınlar yapardı. Her tarafı didik didik ararlardı. Samanlıkları, kümesleri.. Suç aleti aranırdı, birinci sırada ise yasak kitaplar…
Sinema, reklam, pazarlama dünyası güzelin, yakışıklının üzerine kurulmuştu.. Türküler, şarkılar, şiirler hep güzeli anlatıyordu.. Badem gibi gözler, yay gibi kaşlar, kiraz gibi dudaklar, rüzgar da savrulan saçlar.. Tapılan, bedensel güzellikti.. ** Ayşen Gruda.. Domates güzeli.. Evde kalmış çirkin kız, Koca peşinde koşan kız kurusu.. Güzel değilsen, yakışıklı değilsen sana en uygun rol komik rollerdir.. Hatırlayın…
Çürütüp zındanlarda bir dünya şairimizi, bir çınar gölgesine hasret eyledik.. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Nazım.. Sinemada devrim yapan bir kralı, çirkin bir kralı kovaladık yaban ellere. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Yılmaz. Suçu ülkesini, halkını sevmek, günahsız üç fidanı sallandırdık darağaçlarında. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Deniz, Yusuf, Hüseyin.. Yasa çıkartıp, bir gece de bir yaş büyütüp,…
Solmaz Kadın burnundan soluyordu. Tombul yanakları kızarmış, ter alnında boncuk boncuk olmuştu. – Seni lanet seni, seni canavar seni, sonunda buldun belanı, diye söyleniyor, önüne gelen taşları topluyor, onları bir harman haline getiriyordu.. Oğlu Şaşıbeş Selim’e; – Köyde ki bütün arkadaşlarını topla. De ki, anam size tarhana verecek, iğde verecek, kaymaklı yufka verecek de. Gelin,…
Koğuştakilerin her biri değişik suçlardan yatıyorlardı. Adam öldürmek, öldürmeye teşebbüs, yaralama.. Erol’da bunlardan biriydi. Suçundan dolayı biz ona “ Kart Erol “ diyorduk. Bir banka memurunun ağzına kredi kartlarını doldurmuş, onu boğmaya çalışmıştı. Zavallı memurun ağzından tamı tamına 83 adet kredi kartı çıkarmışlardı. Buyurun bu garip adamın, garip hikâyesini kendisinden dinleyelim: “ Ah dostlar, ah…
