Ah be baba, Neden öğretmedin, neden anlatmadın bize, Çocukken istediğimizi elde etmek için bağırmak gerektiğini, Askerde rütbelinin, işyerinde amirin, müdürün bağıracağını, Sokakta öteki çocuklara hükmetmek için bağırmak gerektiğini, Suç işlediğinde örtbas etmek için bağırmak gerektiğini, Kendini ifade etmenin en kolay yolunun bağırmak olduğunu, Evde baba rolünün bağırıp, çağırmak olduğunu, İnsanlar senden uzaklaştıkça daha çok bağırman…
Orta okul – lise yıllarımız. 12 Eylül darbesi yılları.. Her şey yasak.. En başta da kitaplar.. Elimize geçen kitapları gizli gizli okuyor, elden ele dolaştırıyoruz. İlçemiz Arguvan adı çıkmış yerlerden biriydi. Bu sebepten göz hapsindeydik. Cenderme köylere sıkça baskınlar yapardı. Her tarafı didik didik ararlardı. Samanlıkları, kümesleri.. Suç aleti aranırdı, birinci sırada ise yasak kitaplar…
Sinema, reklam, pazarlama dünyası güzelin, yakışıklının üzerine kurulmuştu.. Türküler, şarkılar, şiirler hep güzeli anlatıyordu.. Badem gibi gözler, yay gibi kaşlar, kiraz gibi dudaklar, rüzgar da savrulan saçlar.. Tapılan, bedensel güzellikti.. ** Ayşen Gruda.. Domates güzeli.. Evde kalmış çirkin kız, Koca peşinde koşan kız kurusu.. Güzel değilsen, yakışıklı değilsen sana en uygun rol komik rollerdir.. Hatırlayın…
Çürütüp zındanlarda bir dünya şairimizi, bir çınar gölgesine hasret eyledik.. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Nazım.. Sinemada devrim yapan bir kralı, çirkin bir kralı kovaladık yaban ellere. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Yılmaz. Suçu ülkesini, halkını sevmek, günahsız üç fidanı sallandırdık darağaçlarında. Çocuğumuz oldu, adını koyduk; Deniz, Yusuf, Hüseyin.. Yasa çıkartıp, bir gece de bir yaş büyütüp,…
Solmaz Kadın burnundan soluyordu. Tombul yanakları kızarmış, ter alnında boncuk boncuk olmuştu. – Seni lanet seni, seni canavar seni, sonunda buldun belanı, diye söyleniyor, önüne gelen taşları topluyor, onları bir harman haline getiriyordu.. Oğlu Şaşıbeş Selim’e; – Köyde ki bütün arkadaşlarını topla. De ki, anam size tarhana verecek, iğde verecek, kaymaklı yufka verecek de. Gelin,…
Koğuştakilerin her biri değişik suçlardan yatıyorlardı. Adam öldürmek, öldürmeye teşebbüs, yaralama.. Erol’da bunlardan biriydi. Suçundan dolayı biz ona “ Kart Erol “ diyorduk. Bir banka memurunun ağzına kredi kartlarını doldurmuş, onu boğmaya çalışmıştı. Zavallı memurun ağzından tamı tamına 83 adet kredi kartı çıkarmışlardı. Buyurun bu garip adamın, garip hikâyesini kendisinden dinleyelim: “ Ah dostlar, ah…
Hiç düşündünüz mü, TAŞ deyip geçtiğimiz şeyi.. Hayatımızda ne kadar önemli bir yeri olduğunu… ** İnsanlık tarihinde asırlarca süren bir çağa adını vermiştir; Kaba, yontma, cilalı.. Bildiğimiz TAŞ Devri.. Düşünün, bütün alet, edevat TAŞ’dan.. İnsanoğlu ilk resmi de mağaralarda ki TAŞ’lara çizmiş, yazıyı TAŞ tabletlere yazmış.. Köyde, TAŞ’dan topraktan bir yaşamla iç içeydik.. Oturduğumuz ev…
Büyük aşk deyince onların ki gelir akla.. Leyle ile Mecnun.. İşte bu aşkın kahramanlarından Leyla’nın adının Kara Sultan, Mecnun’un ise Kays olduğunu öğrendiğimde, Asgari ücretle sürünen milyonların, saray da yaşayacak birini seçmek için deli gibi çırpınışlarını gördüğümde, Bir diğer büyük aşk, Kerem ile Aslı.. Aslı’nın annesi dişçidir.. Anne dişlerini çekerken Kerem başını Aslı’nın dizine koyacaktır.…
Köyün öteki ucunda ki çeşmeden, omuzunda ki bir sopaya takılmış kovalarla su taşır, koca bakır bir kazanda ısıtırdı. Onca çamaşırı, bir leğende yeşil sabunla, elle çitileyerek yıkardı. Meğerse anam bir çamaşır makinesi imiş.. Çerçiden aldığı bezle yorgan yüzler, artan bezle bize pantolon, gömlek yapardı. Söküğümüzü diker, yırtığımızı yamardı. Meğerse anam bir terzi imiş.. Köy kahvaltımızın…
Eğer, Bir şeyin günü kutlanıyorsa, Onun için bayram ediliyorsa, Ona 365 günden yalnızca bir gün ayrılmışsa, Bilin ki o konuyla ilgili bir sorun var demektir. Ve uğruna mücadele edilmiş, Çok canlar yanmış, Ve gözyaşı dökülmüştür. Hele kadına yönelik günler.. Erkeğin egemen dünyasında, göz boyama, Kendini affettirme çabasıdır bu günler.. Adet olduğu üzere değil, canı gönülden…
