Köy evinin kerpiç duvarına çakılı bir çiviye iple asılırdı.. Özenle çerçeveletilmiş.. Ailenin büyükleri, çocuklar.. İlla da kız yada oğlanın evlilik fotoğrafları.. Siyah beyazdı bu fotoğraflar.. Meğer bu iki rengin hayatımızda ne çok yeri varmış.. Çocukluğumuzun televizyonları siyah beyazdı.. İlkokulda giydiğimiz önlük siyah, yakalık beyaz.. Yazı tahtası siyah, tebeşir ise beyaz.. Simsiyah saçlar, gün gelir beyazlara…
Bizler en çok “ bizim adımıza kahramanlık yapanları “ severiz.. Aziz Nesin en çok bu sebepten sevilmiştir.. Çünkü “ yüzde altmışımız aptal “ demek cesaretini göstermiştir.. Herkes de işine geldiği gibi kullanmıştır bu sözü.. Kendini bu yüzde altmışın dışında tutarak.. -*- Kendi deyimiyle “ boyunun iki katı kitap” yazar. Toplumda ki gariplikleri ulaşılması zor bir…
Hele bak şu gençlere Yürüdüler diye copladığımız Konuştular diye gazladığımız Direndiler diye fidan fidan kıydığımız Hele hele Hele bak şu ergen sürüsüne.. -*- Hele hele Hele bak şu gençlere Bıraksan yıkacak bendini Bir yudumda içecek güneşi Üflese söndürecek karanlığı Öylesine gözü kara Hele hele Hele bak şu kıl yumağı keçilere.. -*- Hele hele Bak hele…
Saygı değmez büyüklerim Selam edip öpemem O kirli ve kanlı ellerinizden Çünkü burada, Yaştan saymıyorlar Geçen yılları Çünkü ben, Ben, büyümeyen bir çocuğum Size haberlerim var Ötesinden dünyanın Hani bir ömür Çırpınır, yırtınırsınız ya Cennet ve huri deyi Nafile yormayın O tatlı canı Çünkü Cennet-i ala da Kalmamış tek kişilik yer Ölümüne sebep olduğunuz Bunca…
Dostluğu yazıyorsun, nedendir, dedi. Sinemizde dostun attığı gül yarası, ondandır, dedim. Kadınları yazıyorsun, dedi. Acılar, ağıtlar, gözyaşı bitmiyor, ondandır.. Ağaçları yazıyorsun, dedi. Duygu dilimiz sazımız, oda ağaçtan, ondandır.. Anayı, babayı yazıyorsun, dedi. Neylesek hakları ödenmez, ondandır.. Umudu yazıyorsun, dedi. Tutunacak neyimiz kaldı, ondandır.. Gençleri yazıyorsun, dedi. Gençlik başa bela, ondandır.. Sevdayı yazıyorsun, dedi. Türkülerle büyüdük,…
Arguvan deyince, Üşüyen çocukluğum gelir aklıma ve teneke soba da odun, tezek.. Yanan ateşte çıtırtılı bir ses; Bugün günlerden Arguvan.. -*- İnsan ellisinde bile çocuk, arıyor anayı Ve koymak istiyor başını dizine.. Hasretlik saati dilimde bir türkü; Bugün günlerden Arguvan.. -*- Kıraçtır, susuzdur, bozkırdır Neylersin güzeller, yiğitler diyarıdır.. Bir sevda fısıldar aylı gecede; Bugün günlerden…
Düşünün ki, elleriniz yok.. -*- Elimizin iki parmağı ile yaptığımız V işareti, anlatır kocaman bir zaferi .. Havaya kalkmış yumruk simgesi değil midir, şanlı bir direnişin? İnsan önce gözleriyle dokunur sevdiğine, sonra elleriyle.. Aşkı elleriyle fısıldar insan.. Derli toplu bir eve girdiğimizde, “ belli ki bu eve hanım eli değmiş” demez miyiz? En güzel selamlaşmadır,…
Altın aranıyor Kaz Dağlarında.. Kan-ada’lı bir şirket Kanatıyor Çanakkale’yi.. O dağlar ki, 18 tür memeliye 41 çeşit kuşa 10 ayrı sürüngene 117 tür börtü böceğe ve 283 farklı bitkiye hayat vermiş.. Işıldıyor az ötede Atikhisar Barajı 180 bin insanın can suyu.. -*- Altın aranıyor Diri diri yolunuyor tüyleri Kaz dağlarının.. Metreslerinin kulağına küpe boynuna gerdanlık…
Telefonum çaldı, bilmediğim bir numara, açtım. – Naber lan Hasan, tanıdın mı beni, dedi. “ Telefona lan diye başladığına göre ayının tekisin “ dedim, tabii içimden. – Yok, dedim, çıkaramadım. – Ben Sadık lan, liseden.. – Haa, Sadık, iyi, merhaba, diye kekeledim. – Telefonunu ortak bir arkadaştan aldım, dedi. – Aman ne güzel, sanırım 30…
Çoğunluğunu kerpiç evlerin oluşturduğu köyde, birkaç solgun ışık geceye göz kırpıyordu. Penceresi ışıyan bu evler, İbrahim Amca gibi televizyon karşısında uyuyakalmış, yalnız yaşayan yaşlıların evleriydi. Doksan yaşına merdiven dayamış İbrahim Amca, kucağında bir kedi, divanda öylece uyuyakalmıştı. Başucunda duran telefon dakikalardır çalıyor ama duymuyordu. Kedinin ayaklanmasıyla uyandı, telefon ısrarla çalıyordu. Zorlukla doğruldu, ahizeye uzandı, arayan…
