Ustam Aziz Nesin..

Bizler en çok “ bizim adımıza kahramanlık yapanları “ severiz..
Aziz Nesin en çok bu sebepten sevilmiştir..
Çünkü “ yüzde altmışımız aptal “ demek cesaretini göstermiştir..
Herkes de işine geldiği gibi kullanmıştır bu sözü..
Kendini bu yüzde altmışın dışında tutarak..
-*-
Kendi deyimiyle “ boyunun iki katı kitap” yazar.
Toplumda ki gariplikleri ulaşılması zor bir mizahi ustalıkla anlatır.
En çok ta yobazlar, din tacirleri alır nasibini..
Onun için hedef tahtasına oturtulur..
Madımak katliamının bahanesi yapılır..
-*-
Muziptir, kendisiyle alay etmekten, eğlenmekten geri kalmaz.
“ Nesin “ soyadını nasıl aldığını şöyle anlatır;
“1934 yılında soyadı kanunu çıktı. Herkes kendisine soyadını kendisi seçtiği için, insanların bütün gizli aşağılık duyguları ortaya çıktı. Dünyanın en cimrileri ‘Eli açık’, dünyanın en korkakları ‘Yürekli’, dünyanın en tembelleri ‘Çalışkan’ gibi soyadları aldılar. Her türlü yağmada hep sona kaldığım için, güzel soyadı yağmasında da sona kaldım. Bana, ortada böbürlenebileceğim bir soyadı kalmadığından, kendime ‘Nesin’ soyadını aldım. Herkes ‘Nesin’ diye çağırdıkça ne olduğumu düşünüp kendime geleyim istedim.”
-*-
Yaşanan garipliklerin boyutunu anlatmak için “ Tam Aziz Nesinlik bir olay “ denilmektedir.
Yani mizahta bir ölçü birimidir Aziz Nesin..
Ölümü de tam Aziz Nesinliktir.
Öldüğünde Çatalca’da kimsesiz çocuklar için oluşturduğu Vakfın bahçesine gömülür.
Bunun için bahçe de birden fazla çukur kazılır.
Bu çukurlardan hangisine gömüldüğünü birkaç kişiden başkası bilmez.
Yani mezarı yoktur. Üzerinde çocuklar oynasın istemiştir.
Bana kalırsa ölümsüz olmak istemiştir.
Mezarınız yoksa.. Gel de çık işin içinden..
-*-
Beni mizahla tanıştıran, ustam bildiğim Aziz Nesin’i saygıyla anıyorum.. Eğer yaşamıyorsa..
Hasan Aksoy