Sizin köyü bilmem ama bizim köyde hemen herkesin lakabı vardı. Misal benimki Küs Küs Hasan’dı. Lakaplar belli bir merkezden, yasa gereği verilmiş unvanlar değildi. Köylünün değişik sebeplerle birbirlerine yaptığı yakıştırmalardı. Lakaplar genelde çocukken ya da ilk gençlik dönemlerinde takılmış, farklı şekiller de ortaya çıkmıştı. Kimine bedensel kusurlarından dolayı kel, kör, topal, çolak, dilsiz, sağır, kambur,…

Fatma bu köye at üstünde gelin geldiğinde, on yedi yaşına yeni basmıştı. Köy demek, toprak demekti. Oysa avuç içi kadar toprağı olmayan, yoksul bir aileye gelin gelmişti. Kaynana, biri evli iki kayını ve görümcesi ile iki oda, mutfak ve hayvanların ahırından oluşan kerpiç bir evde, tüm aile birlikte yaşayacaklardı. Fatma, gelin olmanın mutluluğunu yaşıyordu…

Şehirler arası otobüs yolculuğu.. Çevirme var, asayiş ekipleri kimlik kontrolü yapıyor.. Önümde yetmiş yaşın üzerinde bir amca.. Molalarda eşlik ediyorum, otobüsü şaşırıyor.. Herkes kimliklerini çıkarıyor, amca da epey arandı. Gelen memura kimliğini uzattı. Memur; “ Tamam amca, gerek yok “ dedi.. Belli ki o yaşta bir adamı tehlike olarak görmüyordu. Ertesi sabah bir haber; “…