Telefonum çaldı, bilmediğim bir numara, açtım.
– Naber lan Hasan, tanıdın mı beni, dedi.
“ Telefona lan diye başladığına göre ayının tekisin “ dedim, tabii içimden.
– Yok, dedim, çıkaramadım.
– Ben Sadık lan, liseden..
– Haa, Sadık, iyi, merhaba, diye kekeledim.
– Telefonunu ortak bir arkadaştan aldım, dedi.
– Aman ne güzel, sanırım 30 yıl oldu görüşmeyeli..
– Liseden sonra okumadım. Ticarete atıldım. Şirketler, bayilikler filan..
– Oh, oh ne güzel. Hayırdır, yıllar sonra arıyorsun..
– Ha, merak ettim yahu, senin ki nereyi kazandı, dedi.
– Anlamadım, dedim.
– Anlamayacak ne var, sosyal medyadan takip ediyorum.
Üniversite çağında bir oğlun var, nereyi, hangi bölümü kazandı?
– Demek bunun için aradın. Niye merak ettin?
– Benim oğlan tıbbı kazandı. Kızım da diş hekimliğini istiyor.
– Oh, oh ne güzel, tebrik ederim, dedim.
– Söylesene, senin ki nereyi kazandı?
– İstediği bölümü kazandı, dedim.
– Yahu söylesene, nereyi kazandı, yoksa..
– Bak Sadık, dedim, 30 yıl sonra arıyorsun. Lanlı lunlu konuşuyorsun. Oğlumun nereyi kazandığından sana ne. Telefonu kapatıyorum, yoksa kalbini kıracağım.
-*-
Tembelin tekiydi Sadık. Zar zor bitirdi liseyi.
Övünmek gibi olmasın, günün koşullarında başarılı bir öğrencilik hayatımız oldu. Belli ki bu durum Sadık kardeşimiz gibi birilerine dert olmuş da, haberimiz yokmuş. Eğer, Sadığın oğlu benim oğlandan daha iyi bir bölümü kazandıysa mutlu olacak, böbürlenecek. Geçmişte yaşadığı ezikliğin acısını çıkaracak..
-*-
Gerçekten bütün anne babalar, kendi çocukları birinci olsun, en iyi üniversiteye girsin, doktor, mühendis, avukat olsun, çok para kazansın, geçmişte kendilerinin başaramadığı şeyleri onlar başarsın diye çırpınıp durmaz mı.. Zavallı çocukları okul, ders, dershane kıskacında at gibi koşturmazlar mı? Yetmez, başkalarının çocuklarıyla kıyaslayıp, “ falanın oğlu şu üniversiteyi kazanmış, ya sen öküz..“ deyip baskı yapmazlar mı?
-*-
Vaktiyle edebiyat öğretmenliği, güzel sanatlar vb. bir bölüm okumak istemiştim.
Gel gör ki, alakasız bir bölümü, işletmeyi kazandım..
Dört yıllık eğitim hayatım işkence gibiydi..
Yani bu kahrolası eğitim sisteminin milyonlarca mağdurundan biriyim. Bunun acısını yaşamış biri olarak derim ki;
Bırakalım çocuklar ana babanın istediğini değil, kendi gönüllerinde ki bölümü okusunlar.
Bir ömür severek, mutlu olacakları mesleği, işi yapsınlar..
Yoksa sevmedikleri işlerde başarısız ve mutsuz olacak,
buna sebep olan bizlerden de ömür boyu nefret edecekler..
-*-
Meraklısı için, bizim oğlan Endüstri Mühendisliğini istedi, kazandı, onu okuyor..
Sahi lan, sizin ki nereyi kazandı?..
Hasan Aksoy