Altın aranıyor Kaz Dağlarında.. Kan-ada’lı bir şirket Kanatıyor Çanakkale’yi.. O dağlar ki, 18 tür memeliye 41 çeşit kuşa 10 ayrı sürüngene 117 tür börtü böceğe ve 283 farklı bitkiye hayat vermiş.. Işıldıyor az ötede Atikhisar Barajı 180 bin insanın can suyu.. -*- Altın aranıyor Diri diri yolunuyor tüyleri Kaz dağlarının.. Metreslerinin kulağına küpe boynuna gerdanlık…
Telefonum çaldı, bilmediğim bir numara, açtım. – Naber lan Hasan, tanıdın mı beni, dedi. “ Telefona lan diye başladığına göre ayının tekisin “ dedim, tabii içimden. – Yok, dedim, çıkaramadım. – Ben Sadık lan, liseden.. – Haa, Sadık, iyi, merhaba, diye kekeledim. – Telefonunu ortak bir arkadaştan aldım, dedi. – Aman ne güzel, sanırım 30…
Çoğunluğunu kerpiç evlerin oluşturduğu köyde, birkaç solgun ışık geceye göz kırpıyordu. Penceresi ışıyan bu evler, İbrahim Amca gibi televizyon karşısında uyuyakalmış, yalnız yaşayan yaşlıların evleriydi. Doksan yaşına merdiven dayamış İbrahim Amca, kucağında bir kedi, divanda öylece uyuyakalmıştı. Başucunda duran telefon dakikalardır çalıyor ama duymuyordu. Kedinin ayaklanmasıyla uyandı, telefon ısrarla çalıyordu. Zorlukla doğruldu, ahizeye uzandı, arayan…
“ Herkes Kaderini Yaşar.. “ Sosyal medya da herifin biri böyle yazmış. Bu deriiin, bu harikulade, bu olağanüstü mesaja; 1527 başparmak beğeni işareti, 1333 kırmızı kalp işareti, 1250 öpücük, 928 gülücük gönderilmiş, 1250 adet de yorum yazılmış. Allah’ın bildiği kuldan saklanmaz, bunu yazan hergeleyi fena kıskandım.. Kendime, “ ulan Hasan, sen de kendini yazar –…
Ey Tanrım, Teröre binlerce kurban.. Trafiğe hemen her gün onlarca kurban.. İklimi değiştirmiş, suya, sele vermişiz kurban.. Kadınlarımızı erkek şiddetine etmişiz kurban.. Uyuşturucuya gençlerimizi vermişiz kurban.. Düğünde, maçta maganda kurşununa vermişiz kurban.. Hukuksuzluğa adaleti etmişiz kurban.. Malzemeden çalıp, depreme vermişiz kurban.. İş kazalarına vermişiz binlerce canı kurban.. Alkole, sigaraya vermişiz kurban.. Bayram da düşüp yollara,…
Amcamdı.. Güçlü, kuvvetli, çalışkan, namuslu.. 90 yaşına merdiven dayamıştı. Köyde geçmişti koca bir ömür.. Hastaydı, artık düşmüştü elden, ayaktan.. “ Çok sürmez, geri dönerim” diyordu, Yola çıkarken İstanbul’a doğru.. Uzun sürmedi İki ay sonra hayata yumdu gözlerini.. -*- Umutla aranmayı beklemişti Bu kısa İstanbul günlerinde.. “ O köyde Elimin değmediği bir karış toprak yok..…
İndirin bayrakları yarıya Karalar giysin herkes Sel olsun gözyaşları Kıyamet günüdür bugün Ey beyni hadım erkekler Bir kadın öldü bugün Henüz on yaşındaydı elleri.. -*- Bir kadın öldü bugün Soldu bin bir çiçek Ayakaltıdır artık cennet.. Dinler utansın Tanrılar kızarsın Silinsin kara yazılar Ey yüreği hadım erkekler.. Bir kadın öldü bugün Henüz on yaşındaydı düşleri…
Güya Gazı çıksın Deyi Dünya’nın Yer sarsılır Gök yıkılır Deprem olur, diyorlar Kerli ferli adamlar.. -*- Peki öğretmenim Kim yedirir Dünyaya Aha bu kadar Kuru fasulyeyi Birde yanında Baş baş, diş diş Sarımsak ile soğanı.. Hasan Aksoy
Siz hiç doğduğunuz köyü terk etmek zorunda kaldınız mı? Yani çocukluğunuzu, yani ağaçtan atınızı, Yani çamurdan oyuncaklarınızı, Yani, ana sıcaklığını, baba şefkatini, Ve çocukluk aşkınızın izlerini.. . -*- Yolculuk öncesi kerpiçten yapılma, toprak damlı evde hummalı bir telaş, koşturma.. Muhtemelen yün döşek ve yorgandan oluşan yatak odası takımı hazırladı ve büyük bir telis çuvala koydu…
Yoksul yaşayın ki; Eşiniz “sıkıldım“ bahanesiyle her yıl perdeleri, koltukları, nihayet birgün sizi de değiştirmesin.. Çocuklarınız malınıza, mülkünüze güvenip te tembellik etmesin, okusun, çalışsın.. Paranıza, servetinize değil, size aşık bir eşiniz olsun.. Etrafınızda yalakalar, soytarılar değil, az ama öz gerçek dostlarınız olsun.. -*- Yoksul yaşayın ki; Borçtu, iflastı, bataktı, yurt dışına kaçmaktı türünden korkularınız olmasın..…
