– İşçiydi benim babam Şöyle ufak tefek bir adam Elinde ki kazma ağır kendinden Sol yanında ondanda ağır Mangal gibi bir yürek.. -*- İşçiydi benim babam Bayram nedir bilmedi Bilmezdi marş söylemeyi de Direnirdi ağız dolusu küfürle Hani yakası açılmamış cinsinden Sövüp sayınca sömürücüye Açardı sanki özgürlük çiçekleri.. -*- İşçiydi benim babam Buğday başağı kaş,…
– Ey fidan, üç fidan Demir parmaklıklar pas oldu, Yağlı urgan ipler toz oldu, Çürüdü darağacı, kül oldu, Sizi asan kahpelerinse anılmaz adı.. Oysa, sen Deniz hep 25 Hüseyin sen 23 Yusuf, sen hep 25 yaşındasın “ Ölümsüz “ demişler, sizin için, Vallahi boşuna değil.. -*- Ve yarım asır sonra Torunları cellatların Omuzlarında atalarının ezikliği…
– Bizim oralar da Anaların günü yoktu be usta.. Ya bizim köy keşfedilmemişti Ya da .. -*- Bizim oralarda, Tarla günü vardı Elde çamaşır günü Dayaklı günü vardı Dokuz doğurma günü Ve daha nice dertli gün Koca 365 günden Kalmazdı anaya Mutlu tek bir gün.. -*- Bizim orda analar Görmezdi gün yüzü Ve kara gözlerinde…
İnsan bir kere doğuyor.. Ve tekrarı da yok.. Her yıl kutlanan güne “yaş günü” demek daha sıcak geliyor bana. “ Ekinler boy atmıştı, o sıralar doğdun “ der, anam benim için.. Ben yaştakilerin doğum tarihi ekinler yeşerincedir, kuzular doğuncadır, harman zamanıdır. Yani doğadır zaman, hayatın gerçekleridir tarih.. Doğduğu tarihte nüfusa yazdırılanımız çok azdır. İşten güçten…
– Neden Yırtık olur Ölen madencinin Babasının papuçları… -*- Neden, Ateş hep Şehit babasının Gecekondudan evine düşer.. -*- Neden hep, Yoksul anaların gözü yaşlı.. -*- Neden Öksüz ve yetim büyür Biz çocuklar Neden.. Hasan Aksoy
– Siyah beyaz televizyon günleriydi.. Elektrik İstanbul’da bir asırdır vardı. Bizim köye her seçimde sandık geliyor, politikacılar şöyle bir uğruyor, Ne hikmetse bir asır geçmiş ama elektrik gelemiyordu.. Bereket yaratıcı köylüm televizyonu traktör aküsüyle çalıştırıyor, İstanbul’u kerpiç köy evlerine getiriyordu. Bayılıyorduk haftada bir yayınlanan Türk filmlerine.. Kendimizi baş oğlanın yerine koyuyor, esas kızı kendimize yakıştırıyorduk.…
Sıkça sorarım bu soruyu; kimsin sen? Başkasına değil, kendime.. En çok kendi içime bakar, kendimi sorgularım. Bunca yıl geçmiş, kendimi bile tanıyamadım. Başkasını tanımak, anlamak ne mümkün.. Her sorduğumda başka bir cevap alırım kendimden. -*- Kerpiç duvarlı, toprak damlı köy evinde doğurmuş anam beni. Bir leğende yıkayıp, uzatmışlar topraktan döşeğe.. Nemli toprak fısıldamış kulağıma, “…
Yıllar önce eşim hamile kaldığında düştük isim telaşına.. Çocuğumuzun ismi doğadan bir iz taşısın istiyorduk. Oğlan olursa Ufuk, Çınar, Toprak, Rüzgar.. Kız olursa Başak, Yaprak, Yağmur.. Ellerinizden öper bir oğlumuz oldu, adını koyduk Ufuk.. Bir kızımız olsaydı adı olacaktı Başak.. -*- Başak.. Buğday, arpa, yulaf.. Toprağın çocuklarıdır onlar.. Toprağa düşen bir tohumun çoğalması, toprağın bereketidir..…
Oy Sivas Bir Temmuz sıcağında Kimi daha çocuk uykusunda Kiminin yeni terlemiş bıyığı Kimi yudumlarken Son kadehini hayatın Sardı dört bir yanı Sakaldan ateş Cübbeden alev Sardı cehennem zebanileri.. Söyle hangi kitapta yazar Ateşe vermek, Hem diri diri Yakmak bir canı, cananı.. ** Oy Sivas Daha ekilecek tohumumuz vardı Toprak toprak.. Söylenecek türkümüz vardı Yükü…
Ne çok şey söylenmiştir onun için.. Veysel dost diye nicesine sarılır da, kara toprakta karar kılar.. Kimi arar, ama bir dost bulamadan gün akşam olur.. Dostun bir gülüyle yaralanır Pir Sultan.. Kimine bir dost, bir post yeter.. Sahi nedir, kimdir dost dediğimiz.. -*- Zor zamanda yanında olan mıdır dost.. Zifiri gecede kalbinde ışıkla yol gösteren…
