Ben annemin en çok ellerini sevdim, Saçlarımı okşayan, üreten, pişiren, süpüren emekçi ellerini.. Ben annemin en çok gözlerini sevdim, Gözlerinde ki sevgiyi, şefkati, merhameti.. Ben annemin en çok sesini sevdim, Ninniler söyleyen, ruhu okşayan o tatlı, sevecen sesini.. Ben annemin en çok gözyaşını sevdim, Acılardan süzülmüş, öylesine yağmur, öylesine insancıl.. Ben annemin en çok dualarını…
İstanbul’dayım, Taksim meydanında.. Coplanmış bir emekçi, alın teri kokan sesiyle haykırdı; “ Her şey çok güzel olacak “ İstanbul’da bir Pazar yerindeyim.. Tezgahta fiyatından utanan patates, soğana dedi ki, “ Her şey çok güzel olacak “ İstanbul’da gökdelenler gölgesindeyim.. İhanete uğramış tarih ve kültür öfkelendi; “ Her şey çok güzel olacak “ İstanbul’da sokaklardayım.. Araçların…
Tarikatlar cübbe, sakal cirit atıyor Hakim santimle etek boyu ölçüyor Mübarek orucu kul hakkıyla bozuyor Kimlere yar oldun güzel İstanbul -*- Kanal İstanbul deyi deşecekler karnından Köprü yaptılar geçiş döviz kurundan Sultan Fatih görse ölürdü kahrından Bitsin lale devri, koksun güllerin İstanbul -*- Bahçeli emmi mitilini sana seriyor Diş kesmez, piskevütü çaya banıyor Gölge başkan…
Gül de diken ararım, Sevda da ömürlük.. Dostta muhabbet ararım, Gökte yükü yağmur bulut.. Bahar da tomurcuk ararım, Sonbahar da veda rengi yaprak.. Saçlarında rüzgar ararım, Türküler de umut.. Suda izini ararım, Dağ da yankısını sesinin.. Derdime sırdaş ararım, Soframız da alın teri.. Gece de güneşi ararım, Gözlerinde kendimi.. Yol da arkadaş ararım, Kavga da…
Bizim ellerde Başında sekizgen şapka, Ayakta Angara lastiği Kaşları buğday başağı En çok ta gülümseyen Bıyık demektir baba ** Bizim ellerde Susamış toprak misali Çatlamış, nasırlı ve kutsal öpülesi, Bir çift el demektir baba ** Bizim ellerde Sevgisi yüreğinde tutuklu Gözleriyle okşayıp bizleri Rüyasında bağrına basan Adam demektir baba ** Bizim ellerde Erkeklik rolüne kurban…
“Hiçbişi olmasa bile kesin bişiiler oldu”, diyerekten İstanbul seçimi iptal edilmiş ve yenilenmişti. Ancak, iktidar seçimi iptal ettirdiğine bin pişman olmuştu. Çünkü, 14.000 olan oy farkı, iki ayda tam 800.000 olmuştu.. AAAAA… Ajansı da çaresiz sonucu erkenden vermişti.. İlk seçimde olduğu gibi telefonum çalmaya başladı. Önce Malatya’dan babam aradı. Hal hatır, sonra “ Adalet yerini…
– Ayrıldık, dedi. – Üzüldüm, dedim, zor olur ayrılıklar.. Boş boş baktı yüzüme. Devam ettim, – Yaşanmışlıklar.. Anılar.. Hayaller.. Düşler.. Boğulacak gibi olur insan.. En zoru da bir şeyleri iade etmektir, dedim.. – Neyin iadesi, anlamadım, dedi.. – Ne bileyim, birlikte olduğunuz zaman diliminde birbirinize verilmiş şeylerin iadesi.. Misal, fotoğraf vermişsinizdir birbirinize.. Belki koynunuzda saklamışsınızdır..…
Oy Sivas Bir Temmuz sıcağında Kimi daha çocuk uykusunda Kiminin yeni terlemiş bıyığı Kimi yudumlarken Son kadehini hayatın Sardı dört bir yanı Sakaldan ateş Cübbeden alev Sardı cehennem zebanileri.. Söyle hangi kitapta yazar Ateşe vermek, Hem diri diri Yakmak bir canı, cananı.. ** Oy Sivas Daha ekilecek tohumumuz vardı Toprak toprak.. Söylenecek türkümüz vardı Yükü…
Köy evinin kerpiç duvarına çakılı bir çiviye iple asılırdı.. Özenle çerçeveletilmiş.. Ailenin büyükleri, çocuklar.. İlla da kız yada oğlanın evlilik fotoğrafları.. Siyah beyazdı bu fotoğraflar.. Meğer bu iki rengin hayatımızda ne çok yeri varmış.. Çocukluğumuzun televizyonları siyah beyazdı.. İlkokulda giydiğimiz önlük siyah, yakalık beyaz.. Yazı tahtası siyah, tebeşir ise beyaz.. Simsiyah saçlar, gün gelir beyazlara…
Bizler en çok “ bizim adımıza kahramanlık yapanları “ severiz.. Aziz Nesin en çok bu sebepten sevilmiştir.. Çünkü “ yüzde altmışımız aptal “ demek cesaretini göstermiştir.. Herkes de işine geldiği gibi kullanmıştır bu sözü.. Kendini bu yüzde altmışın dışında tutarak.. -*- Kendi deyimiyle “ boyunun iki katı kitap” yazar. Toplumda ki gariplikleri ulaşılması zor bir…
