Ben annemin en çok ellerini sevdim,
Saçlarımı okşayan, üreten, pişiren, süpüren emekçi ellerini..
Ben annemin en çok gözlerini sevdim,
Gözlerinde ki sevgiyi, şefkati, merhameti..
Ben annemin en çok sesini sevdim,
Ninniler söyleyen, ruhu okşayan o tatlı, sevecen sesini..
Ben annemin en çok gözyaşını sevdim,
Acılardan süzülmüş, öylesine yağmur, öylesine insancıl..
Ben annemin en çok dualarını sevdim,
Bağışlayan, hoş gören, koruyan, imdada yeten..
Ben annemin en çok bitmez tükenmez sabrını sevdim,
Doğuran, emziren, büyüten, gecelerce uykusuz..
Ben annemin en çok dostluğunu sevdim,
Derdime derman olan, benimle ağlayan, benimle gülen..
Ben annemin en çok karşılıksız halini sevdim,
Sevgisi, emeği, sütü karşılıksız, verdiği can karşılıksız..
Ben annemin en çok kılavuzluğunu sevdim,
Kaybolduğum zifiri gecelerde bir yıldız gibi parlayan..
Ben annemin en çok liman halini sevdim,
Kar boran da, fırtına da, çaresiz kaldığım da sığındığım halini..
Ben annemin en çok kalbini sevdim,
Çünkü ayakları altında değildir, cennet kalbidir annelerin..
Ben annemin en çok yavrum, kuzum deyişini sevdim,
Çünkü hep çocuktur anne gözünde, büyüse de yavrusu..
Ben yalnız annemi değil,
Elleri, ayakları öpülesi
Yaşamın kaynağı bütün anneleri sevdim..
Hasan Aksoy