Çocukken saz çalmak istiyordum..
Ama kendileri gibi sürünmeyelim diye el kapısında,
kurtuluşumuzu okumakta gören babam,
dersleri asarım diye, bir kırık saz almayacaktı bana..
-*-
O saz ki,
Teknesi ağaç, göğsü tahta, sapı ağaç dalı..
Sözün ikizi, canı, rengidir saz..
Erenler diyarında aynasıdır kalbin..
Kimi zaman sırdaşı, dert ortağıdır ozanın..
Kimi zaman telli turna olur, selam götürür yâre..
Kimi zaman gönülden gönüle uzanan bir yol..
Düzen tutmaz kimi zaman, tel perişandır, söz sahipsiz..
Kimi zaman haklı bir kavganın sesidir saz..
Mahpusta, dört duvar arasında umudun fısıltısı..
-*-
Bir gün babamdan habersiz,
bir tahtayı kesiverdim saz şeklinde.
Kulakçık yerine çiviler çaktım,
İp bağladım teller yerine..
Bu kadar olur, bir çocuğun el yapımı saz..
-*-
Kimi Şeytan işi der saza..
Türlü türlü belalar açar çalanların başına;
Yasaklanır Ruhi Su,
İşkenceler görür Mahzuni,
Asılır Pir Sultan..
Madımak ’ta yakılır ozanlar ..
Eksik olmaz memleketimin,
Sazdan, sözden korkan hızır paşaları..
Oysa, çalmanın en masum halidir saz çalmak..
-*-
Çabalayıp kırkımızdan sonra,
Öğrendik çalmayı, tıngır mıngır..
Hani yetiyor dost sofrasına..
Vaktiyle almadı diye kırık bir saz,
meğer içinde ukdeymiş,
Bu sebepten en çok babam sevindi
Saz çalıyor olmama..
-*-
“ Ağaç dalı “ dedik ya saz için,
artık tutunacak bir dalım var benim..
Saz türküdür dostlar,
Övünmek gibi olmasın biraz da Arguvan..
Hasan Aksoy