Amcamdı.. Güçlü, kuvvetli, çalışkan, namuslu.. 90 yaşına merdiven dayamıştı. Köyde geçmişti koca bir ömür.. Hastaydı, artık düşmüştü elden, ayaktan.. “ Çok sürmez, geri dönerim” diyordu, Yola çıkarken İstanbul’a doğru.. Uzun sürmedi İki ay sonra hayata yumdu gözlerini.. -*- Umutla aranmayı beklemişti Bu kısa İstanbul günlerinde.. “ O köyde Elimin değmediği bir karış toprak yok..…
İndirin bayrakları yarıya Karalar giysin herkes Sel olsun gözyaşları Kıyamet günüdür bugün Ey beyni hadım erkekler Bir kadın öldü bugün Henüz on yaşındaydı elleri.. -*- Bir kadın öldü bugün Soldu bin bir çiçek Ayakaltıdır artık cennet.. Dinler utansın Tanrılar kızarsın Silinsin kara yazılar Ey yüreği hadım erkekler.. Bir kadın öldü bugün Henüz on yaşındaydı düşleri…
Güya Gazı çıksın Deyi Dünya’nın Yer sarsılır Gök yıkılır Deprem olur, diyorlar Kerli ferli adamlar.. -*- Peki öğretmenim Kim yedirir Dünyaya Aha bu kadar Kuru fasulyeyi Birde yanında Baş baş, diş diş Sarımsak ile soğanı.. Hasan Aksoy
Siz hiç doğduğunuz köyü terk etmek zorunda kaldınız mı? Yani çocukluğunuzu, yani ağaçtan atınızı, Yani çamurdan oyuncaklarınızı, Yani, ana sıcaklığını, baba şefkatini, Ve çocukluk aşkınızın izlerini.. . -*- Yolculuk öncesi kerpiçten yapılma, toprak damlı evde hummalı bir telaş, koşturma.. Muhtemelen yün döşek ve yorgandan oluşan yatak odası takımı hazırladı ve büyük bir telis çuvala koydu…
Yoksul yaşayın ki; Eşiniz “sıkıldım“ bahanesiyle her yıl perdeleri, koltukları, nihayet birgün sizi de değiştirmesin.. Çocuklarınız malınıza, mülkünüze güvenip te tembellik etmesin, okusun, çalışsın.. Paranıza, servetinize değil, size aşık bir eşiniz olsun.. Etrafınızda yalakalar, soytarılar değil, az ama öz gerçek dostlarınız olsun.. -*- Yoksul yaşayın ki; Borçtu, iflastı, bataktı, yurt dışına kaçmaktı türünden korkularınız olmasın..…
Yok, “ eskiden her şey daha iyiydi “ diye başlamayacağım. -*- Gaz lambası günleriydi. Kahrolası elektrik batıya geleli yüz yıl olmuş, ama bizim oralara bir türlü gelememişti.. Almancı amcamın getirdiği, pille çalışan bir radyomuz vardı. Babam bu radyo da acans dinlerdi, yani haberleri.. Biz çocuklar da “Arkası Yarın” ve “ Radyo Tiyatrosu “ -*- Hafta…
Üç yaşımda yürümüşüm. Hayal meyal hatırlıyorum. Benden iki yıl sonra doğan kardeşim koşup oynarken, ben kertenkele misali yerlerde sürünüyormuşum. E doktor varmış tabii, ama taaa şehirde.. Şehre, doktora götürecek para nerede.. Anam köyde ki koca karıların bütün tavsiyelerini üzerimde tatbik etmiş. Yedirmediği, kaynatıp suyunu içirmediği ot, taş, toprak kalmamış, ama nafile.. Şakır şakır konuşan ben,…
Yedi yıl askerlik yapmış, büyük büyük dedem.. 15 gün bedelli değil.. Kurtuluş savaşı verilmişti yedi düvele karşı ve “ bize en uygun yönetim biçimi “ diye ilan edilmişti Cumhuriyet.. Böyle diyordu, İlk Okul öğretmenimiz.. -*- Saltanat bitmiş, halifelik kaldırılmış, Devlet işleri din işlerinden ayrılmış. ( bundan mıdır bilinmez, Atatürk’ü anmıyor diyanet ) Eşitlik demekti Cumhuriyet,…
Zamane gençleriyle sohbet ediyorduk.Konu aşktan açıldı. “ Sevdiğine ulaşmak için kazma – kürek dağı delmeye çalışan Ferhat ile Şirin’in hikâyesini bilir misiniz “ dedim. Gençlerden biri; “ Ferhat neyin yokluğunu çekiyormuş kanka.. Dağı niye deliyor, etrafını dolaşsaydı ya “ dedi. -*- “ Kızın ailesi karşı çıktığı için kavuşamayan, ona duyduğu aşktan deli, divane olup çöllere…
Siz hiç başkasının eskilerini giydiniz mi, a dostlar.. Ben giydim.. Liseye başlamıştım. Okul kıyafeti diye babamın eskiciden aldığı, solmuş, yıpranmış, kırış kırış bir ceket giyiyordum.. Hiç kimseyi böylesine kıskanmadım, parlak bir kumaştan ceket giyen, babası Almancı bir hergeleyi kıskandığım kadar.. -*- Batıdakiler doğuda ki ihtiyaç sahiplerine eski kıyafetlerini gönderdiler, yardım diye.. Bir beyfendi artık giymediği…
