Yol ışıktır kimi zaman,
Kimi zaman mavilikler içinde düş,
Kor ateşler içinde umut..
Bitirir ayrılıkları,
Dosta götürür, sevdaya kavuşturur..
Oysa hasret taşlarıyla döşelidir,
Hüzünlü gurbet yolları..
Çığ düşer, heyelan olur da kapanır,
Kapanır kırılan bir kalbe giden yol, gidemezsin..
Bir zamanlar faşizme kahredip,
“ Tek yol devrim “ diyordu abilerimiz..
Ve bir çağ sonra “ Adalet “ deyi
Yolları aşındırıyordu dedelerimiz..
Türlüdür yollar; kara, deniz, hava..
Yolların en güzeli illa da patika..
Bir yol vardır ki kalpten kalbe uzanan,
Ancak gönül gözüyle görülen..
Herkes bir yol arar kendine,
Su bile akar da bulmaz mı kendi yolunu..
Kendisinedir insanın en zor yolculuğu..
Öyle bir yol ki, bilinmez, git git tükenmez..
Yol ayrımları vardır, kavşakların acısında..
Oysa, birlikte çıktıklarımızdır, yolu güzel eyleyen..
İnsanın doğayı kanattığı yara izleridir yollar..
Ve neylersin yolculukta anlaşılır insanın hası..
Yollar tarihtir, tarih insan..
Ah dili olsa yolların, olsa da anlatsa..
Yol yok ki, engeli, engebesi olmasın..
Yıldırır kimilerini, döndürür, yoldan çıkarır..
Bir Pir Sultan çıkar, çıkar da der ki;
“ Dönen dönsün, ben dönmezem yolumdan “
Yasaları vardır yolların, hem de en acımasızından..
Sapmayagör, karşılar seni kör karanlık uçurumlar…
Kimi bildiği yoldan gider, kimi yeni yollar peşindedir..
Oysa değişmez, ortak yolumuzdur zaman..
Oysa, bağlanır bütün tali yollar,
Dönüşü olmayan tek yönlü ana yollara..
Ve bu yolda herkes aynı adrese yol alır,
Adına bir ömür denilen..
Hasan Aksoy